"การบำรุงสิ่งใดๆ ในโลก การบำรุงรักษาตน คือ ใจเป็นเยี่ยมจุดที่ยอดเยี่ยมของโลกคือ ใจ คอยบำรุงรักษาด้วยดี ได้ใจแล้ว คือได้ธรรม เห็นใจตนแล้วคือเห็นธรรม รู้ใจแล้วคือรู้ธรรมทั้งมวลถึงใจตนแล้วคือถึงพระนิพพาน ใจนี้คือสมมุติล้ำค่า จึงไม่ควรอย่างยิ่งจะมองข้ามไป คนพลาดใจถือไม่สนใจปฏิบัติต่อใจดวงวิเศษในร่างนี้ แม้จะเกิดสักร้อยพันชาติก็คือ ผู้เกิดผิดพลาดอยู่นั่นเอง"
ได้สมบัติทั้งปวง ไม่ได้ประเสริฐเท่าได้ตน เพระตัวตนเป็นที่ก่อเกิดแห่งสมบัติทั้งปวง