มนต์ ป้องกันสัตว์ร้าย ที่กีดขวางบนพื้นธรณี (ขันธปริตร)

พระพุทธมนต์บทนี้ กล่าวถึงอานุภาพ เมตตาจิตเหมือนกรณียเมตตสูตร แต่บทนี้เน้นเมตตาจิตที่แผ่ไปให้แก่สัตว์มีพิษร้ายต่างๆ เช่น งู ตะขาบ เป็นต้น เพราะที่เป็นมาของมนต์กล่าวว่า ภิกษุรูปหนึ่งถูกงูกัดตายพระพุทธองค์จึงรับสั่งให้ภิกษุแผ่เมตตาจิตแก่งูทุกประเภทด้วยมนต์บทนี้

จากพุทธวิธีที่ทรงใช้ ชี้ให้เห็นถึงวิธีแก้ปัญหาตามแนวทางพระพุทธศาสนา ที่สอนให้มีเมตตาแม้กับสิ่งที่จะเป็นอันตรายแก่ตนไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ก็ตาม เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาคิดร้ายต่อกัน

แถมท้ายอีกนิด กล่าวกันว่า เวลาพระท่านออกธุดงค์ตามป่า ปัญหาที่มักเกิดขึ้น คือ ถูกผีปีศาจมาทดสอบจิตใจ หรือถูกสัตว์ร้ายฉกกัด ท่านก็ขจัดปัญหาข้อต้นด้วยบทกรณีย์ให้ภูตผีกลับใจ ส่วนข้อหลังก็ใช้ขันธปริตรพิชิตปัญหานั้น แม้เรามิได้ออกธุดงค์ตามป่าเขาอย่างพระท่าน ก็นำมาใช้สวดมนต์ปัองกันตนได้แล ให้สวดบท ขันธปริตร ด้านล่าง ดังต่อไปนี้

" อัปปะมาโณ พุทโธ อัปปะมาโณ ธัมโม อัปปะมาโณ สังโฆปะมาณะวันตานิ สิริงสะปานิ อะหิ วิจฉิกา สะตะปะที อุณณานาภี สะระพู มูสิกา กะตา เม รักขา กะตา เม ปะริตตา ปะฏิกกะมันตุ ภูตานิ โสหัง นะโม ภะคะวะโต นะโม สัตตันนัง สัมมาสัมพุทธานัง "

  นำข้อมูลออกพิมพ์ !