วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องไปสวดมนต์ฉันเช้า เขามีงานทำบุญ ที่วัดป่าแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรีก็ไปออกจากวัดต้นประมาณตีห้ากว่าๆไปถึงเอาสักราวๆ ประมาณเจ็ดโมงเช้าเห็นจะได้ ทางวัดเขาก็มีพิธีจัดเตรียมอะไรต่อมิอะไรต่างๆ เสร็จรอเราอยู่แล้ว ทางคณะนี้ เรามีหลวงพ่อเป็นประธานที่เดินทางมาด้วยในรถ ท่านเป็นพระผู้ใหญ่สายกรรมฐานเลยก็ว่าได้ พวกเราเคารพท่านเพราะปฏิปทาที่น่าเลื่อมใสนั่นเอง ทั้งญาติทั้งโยมก็เรียกว่า ท่านเป็นพ่อแม่ครูอาจารย์องค์หนึ่งเลยทีเดียว
หลังจาก สวดมนต์ฉันเช้าเสร็จแล้ว ก็คงได้เวลากลับแล้วกระมัง ต่างก็เตรียมสัมภาระ มีบาตร มีย่ามขึ้นรถไปรอท่านจะกลับไปล้างบาตรที่วัดดีกว่า พระเณรขึ้นไปรอหลวงพ่อหมดแล้ว แต่ท่าน เดินขึ้นมาทีหลัง มีอาตมาคอยเดินตามถือย่ามท่านไม่ห่างตัวท่านมากนักกะว่า ท่านขึ้นเสร็จแล้ว เราจะขึ้นตามหลังท่านไป
พอท่านจะก้าวขึ้นเหยียบขั้นบันไดรถ มีเสียงเรียกทักตามหลังท่านมาว่า "หลวงพ่อครับ หลวงพ่อลืมรองเท้าครับ รอเดี๋ยวครับ เฮ้ย ! พวกเราหารองเท้าให้หลวงพ่อหน่อย" หลวงพ่อหยุดเมื่อได้ฟังเสียงนั้นแล้วหันหน้ามาทางเสียงเรียกอย่างช้าๆ พร้อมบอกว่า "ไม่ต้องก็ได้โยม อาตมาไม่ได้ใส่รองเท้ามาสี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่เป็นไรๆ" เอาล่ะไปล่ะนะ ทุกคนที่ได้ฟังท่านในบริเวณนั้น ไม่มีเสียงอึกอักอะไรเงียบเย็นสบายต่างยกมือ พนมขึ้นหัวช้าๆว่า สาธุๆ