ร่มเงาของบัณฑิต
ร่มเงาของบัณฑิตเป็นสิ่งร่มเย็น และ ยั่งยืนเหมือนร่มเงาแห่งภูเขาใหญ่ ผู้ใดที่มีโอกาสได้อยู่ใกล้บัณฑิต จึงเป็นโชคลาภอย่างหนึ่งของชีวิต บัณฑิตผู้หาได้ยากในสังคม ดังภาษิตโบราณที่กล่าวไว้ว่า
ภูเขามีศิลาเป็นจำนวนมากก็จริง แต่หารัตนะได้ยาก
ชาวนคร (ชาวเมือง) มีเป็น จำนวนมากก็จริง แต่หาบัณฑิตได้ยาก
ดังนั้นในพันคน จะหาบัณฑิตได้สักคน (สหสุเสสุ จ. ปณฺฑิโต)
คนอยู่ใกล้บัณฑิต ถ้าไม่ได้อะไรจากเขาก็เหมือนทัพพีคลุกอยู่ในหม้อแกงแต่ไม่รู้แกง มีประโยชน์แต่เพียงตักแกงให้ผู้อื่นลิ้มรสเท่านั้น หรือเหมือนกบอยู่ในกอบัว แต่หาได้กลิ่นเกสรบัวไม่ สู้แมลงผึ้ง แมลงภู่ซึ่งบินมาจาดที่ไกลไม่ได้ เหมือนภูเขา
ภูเขาศิลาสูงจรดฟ้า กลิ้งมาทั้งสี่ทิศย่อมบดสัตว์ทั้งหลายให้พินาศ ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลยฉันใด ความแก่และความตายก็ฉันนั้น ย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลาย ย่ำยีสัตว์ทั้งปวงไม่ว่าจะเป็น กษัตริย์ พราหมณ์ ไวศยะ ศูทร จัณฑาล หรือคนทิ้งหยากเยื่อ (ขยะ) ไม่เว้น ใครๆ ไว้เลย
ความตายนี้อันใครๆ จะเอาชนะไม่ได้เลย ไม่วาด้วยกองทัพ ช้าง หรือกองทัพรถ (รถม้า) หรือกองทัพพลเดินเท้า จะต่อสู้ด้วยเวทย์มนต์คาถาหรือด้วยทรัพย์ก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้นบุคคลผู้เป็นบัณฑิต มองเห็นประโยชน์ของตนอยู่ ผู้เป็นปราชญ์พึงปลูกศรัทธาลงใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ผู้ใดประพฤติธรรม ทางกาย วาจา ใจ นักปราชญ์ทั้งหลายย่อมสรรเสริญเขาในโลกนี้ ละโลกนี้ไปแล้วย่อมบันเทิงในสรรค์
(จากพระสุตตันปิฏก สังยุตตนิกาย สคาวรรค เล่ม ๑๕ หน้า ๑๔๘)