นักเขียนอักษรพู่กันจีนชื่อดัง ได้บันทึกถึงความรู้สึกที่มีต่อชีวิต เมื่อผ่านเข้าใกล้วัย 70 ซึ่งมีสาระน่าศึกษาดังนี้
"พออายุใกล้ 70 ข้าพเจ้าเรียนรู้สิ่ง 7 สิ่งในชีวิต"
1. ต้องอยู่ให้รอด
ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วตก อยู่อีก 1 วัน เหลือน้อยลง 1 วัน
สุขอีก 1 วัน กำไร 1 วัน
2. ต้องอยู่ให้มีความสุข
ตำแหน่งสูง มิสู้มีรายได้สูง
รายได้สูง มิสู้อายุยืน
อายุยืน มิสู้มีความสุข
ขอให้มีความสุข เพราะความสุขคือเงินสด..
นอกนั้นแค่กระดาษเช็ค
3. ต้องเป็นของเราเอง
หมายถึงไม่ใช่เป็นของคนอื่น หรือยืมของคนอื่นมาใช้
ตำแหน่งเป็นของชั่วคราว
เกียรติยศเดี๋ยวก็ผ่านไป
สุขภาพเท่านั้นที่เป็นของเรา
4. ไม่เหมือนกัน ย่อมไม่เหมือนกัน
ความรักที่พ่อแม่ให้กับลูกไม่มีขีดจำกัด
แต่ความรักของลูกต่อพ่อแม่มีขีดจำกัด
ลูกๆ ป่วย พ่อแม่กลุ้มใจ
พ่อแม่ป่วย แค่ลูกๆ มาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว
ลูกๆ ใช้เงินพ่อแม่ สมเหตุสมผล
พ่อแม่จะใช้เงินลูกๆ ต้องมีเหตุมีผล
บ้านพ่อแม่ก็คือบ้านลูกๆ
บ้านลูกๆ ไม่ใช่บ้านของพ่อกับแม่
ไม่เหมือนกันก็คือไม่เหมือนกัน..
พ่อแม่ที่เข้าใจ จะถือเอาความกตัญญูกตเวทีของลูกๆ เป็นจิตอาสาและความสุข ไม่หวังการตอบแทน..
หากหวังการตอบแทน นั่นคือหาทุกข์ใส่ตัว
5. อย่าคาดหวังใคร
ยามป่วยอย่าคาดหวังใคร แม้แต่ลูกๆ..
"ไม่มีลูกกตัญญูหน้าเตียงคนป่วยเรื้อรังหรอก"
คาดหวังคู่ชีวิตหรือ เขาเองก็เอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว
ที่คาดหวังได้ คือเงินอย่างเดียว ใช้เงินรักษาตัว
6. ระลึกแต่ความหลัง
อาจจำเป็น เพราะจำเรื่องราวได้น้อยลง ลืมมากขึ้น ฉะนั้นสุขภาพคือทรัพย์ จำไว้ แข็งแรงเข้าไว้ หาความสุขเสมอ
7. อย่ากลัวความตาย
เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนเท่าเทียมกัน ต้องมีความพร้อมด้านจิตใจ พอยมบาลมาเรียก ก็พร้อมที่จะไปได้เลย ต้องไม่มีการอาลัยอาวรณ์
ครบ 7 ข้อ
"ยามลำบาก มากอุปสรรค ต้องตั้งหลักให้มั่นคง
ยามได้ดี มียศสูงส่ง ต้องรู้ ปลง ปลดปล่อยวาง"
ฉะนั้น อย่าท้อ เวลาผ่านไป เงื่อนไขเปลี่ยน สถานการณ์ก็มักผันแปร อาจดีขึ้นก็ได้ และ เราไม่จำเป็นต้องรวยเพราะมีเงินมาก แต่เราอาจรวยความสุขได้เพราะการให้ :)