ความปรารถนา แตกต่างกันตรงภูมิจิตที่สะสม คนส่วนมากเพียรขอให้มีแต่สุข ความทุกข์อย่าได้มีเลย แต่บัณฑิตเพียรขอให้พ้นทุกข์แม้ไม่สุขก็จะยอมทน เพราะเหตุนี้ การกระทำจึงแตกต่าง คนส่วนมากให้ทานเพราะปรารถนา บุญกุศล แต่บัณฑิตให้ทานเพราะปรารถนา สละความตระหนี่ถี่เหนียวที่มีในใจตน
หมั่นพิจารณา สังขาร เป็นกองทุกข์ หมั่นละซึ่งความสุข แม้ตัวทุกข์ก็ต้องทน หมั่นควบคุมความนึกคิด อย่าให้จิตต้องสับสน หมั่นตรวจดูอารมณ์ตน ฝึกหัดข่มจนเคยชิน ภาวนาทุกวันคืน พยามฝืนได้ผลยิ่ง ปล่อยวางเรื่องบางสิ่ง จนจิตนิ่งสบายแฮ
(พระอาจารย์แอ็ดวัดอโศการาม สมุทรปราการ)