นักปราชญ์กล่าวว่า "มีสามสิ่ง ที่ทำแล้วกลับคืนไม่ได้ คือ เวลา โอกาส และ คำพูด"
"ต้นไม้ต้นหนึ่งทำไม้ขีดไฟได้นับล้านก้าน แต่ไม้ขีดไฟก้านเดียว
สามารถทำลายต้นไม้ทั้งป่า เฉกเช่น คำพูดของคนเรา พูดดีเพียง
ประโยคเดียวให้ชีวิตแก่อีกคนได้ แต่คำพูดไม่ดีเพียงประโยคเดียว
สามารถทำลายชีวิตได้เช่นกัน"
"สัมมาวาจา" หมายถึง การพูดจาที่ถูกต้อง คำจำกัดความมีว่า
ต้องจริง น่าฟัง มีประโยชน์ และถูกต้อง แก่กาลเทศะ
"สัมมาวาจา" คือ การพูดจาที่ถูกต้อง คือ ไม่เท็จ ไม่พูดหยาบ
ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดเพ้อเจ้อ นี่คือ "สัมมาวาจา"
- การพูดจาชอบ ต้องออกมาจากจิตใจ
- เว้นการพูดที่ไม่ควรพูด พูดแต่คำที่ควรพูด ให้ถูกกาลเทศะ
- ไม่มีเรื่องจะพูดหรือควรพูด ก็นิ่งเสีย ไม่พูดก็ได้(ดีกว่า)
- พูดพล่อย พูดตะบัน พูดจนคนอื่นรำคาญ ไม่ได้พูดจะอกแตกตาย เท่ากับ การไม่มีสัมมาวาจา
- การพูดมาก ไม่ใช่ สัมมาวาจา
- สัมมาวาจา เป็นเรื่องขูดเกลากิเลส เป็นเรื่องสัมมาทิฏฐิ เป็น เรื่องของ สติปัญญา เป็นองค์ที่ 3 (กลุ่มศีล) ของอริยอัฏฐังคิกมรรค
หมายเหตุ : มรรคมีองค์ 8 = อริยมรรคมีองค์ 8 = "อริยอัฏฐัง-คิกมรรค = มัชฌิมาปฏิปทา หมายถึง "ข้อปฏิบัติที่ถูกต้องอันพอดี 8 ประการรวมกันเข้าเป็นหนทางอันประเสริฐ(ทางเดียว). ที่จะนำไปสู่ความดับทุกข์" [อริยะ=อันประเสริฐ, อัฏฐัง=แปด, มรรค=ทาง,
ทางสายกลาง ไม่สุดโต่ง หมกมุ่นในกามและบีบคั้นทรมานตน] / ดนย์ อารยะ